Hakuna Matata!

Hello my friends!

Een week is al weer verstreken in ‘The Pearl of Africa’, weer een week vol nieuwe en geweldige ervaringen! Ik ga jullie er gauw over vertellen..

Afgelopen week heeft Evi het aan het begin van de week wat rustig aan gedaan met haar voet. Dit heeft zijn vruchten afgeworpen want na een dagje rust op dinsdag ging het al stukken beter! Phieuw, wat fijn! Die dag ben ik zelf wel in de middag naar Glorious Primary School gegaan, omdat ik het toneelstuk waaraan Evi en ik gewerkt hadden wilde voorleggen aan de docent van Primary 2. Het toneelstuk is eigenlijk een sketch over twee muzungu’s die naar Uganda komen en verschillende (culturele) verschillen tegen komen. Teacher Farouq van Primary 2 vond het gelukkig een leuk stuk, dus we kunnen ermee aan de slag! Ook had ik die dag gekleurde blaadjes en kleurpotloden meegenomen, zodat de kinderen allemaal iets moois konden schrijven en tekenen voor Evi. De kinderen deden erg hun best en het was hartverwarmend wat ze allemaal voor haar opschreven en maakten! Ik maakte een boekje van alle kunstwerken en Evi was er erg blij mee toen ze hem kreeg! Verder hebben we deze week gewerkt aan het onderzoek en donderdag stond nog een activiteit op het programma bij Potter’s House. De kids van Primary 6 hadden gevraagd of wij hun les wilden geven over ons land. We kwamen dan ook bepakt met onze foto’s, plaatjes en informatie over Nederland (het weer, de wegen, de scholen, het eten, de Koningin, provincies etc), pepernoten en Nederlandse muziek aan bij de school. De kinderen vonden het erg leuk en ze hadden voor ons ook iets voorbereid. Vol verwachting gingen we naar een ander lokaal en de kinderen van Primary 5 en Primary 6 lieten ons Ugandese muziek en dans zien. Waauw, dat was echt prachtig. Ze hadden een CD speler waarop ze muziek draaiden, maar bij sommige stukken werden de meiden in hun dans begeleid door de jongens die op grote trommels speelden. Het was geweldig om te zien! Even later gebeurde het onvermeidelijke: we gingen ons de dans leren! Met kriebels in mijn buik liep ik naar voren, want ik wist natuurlijk al dat ik echt niet zo goed kan dansen als zij! Zie je het al voor je? Twee blanke meiden op hun Teva’s (toeristische sandalen, die overigens heerlijk lopen), zonder kont (want de Afrikanen hebben allemaal veel dikkere billen waar ze goed mee kunnen shaken) en met weinig ritmegevoel, die proberen Afrikaans te dansen. Ondanks dat het er ongelofelijk hilarisch uit moet hebben gezien, was het wel erg leuk en ik werd helemaal vrolijk van de sfeer en de muziek! Tijdens het dansen was het al gaan regenen, je merkt nu wel echt dat je in het regenseizoen zit want iedere middag had het al bijna geregend afgelopen week, en kon onze boda-boda chauffeur Ronny ons niet terug rijden. We hadden om 3 uur een afspraak bij Glorious maar pas rond kwart over 3 konden we weg bij Potter’s house omdat toen de regen wat minder geworden was. We hebben af moeten bellen, dus dat was wel jammer.

Die avond hadden Evi en ik een grote verbouwing , want aankomend weekend zou een Amerikaans meisje komen, dus gaan we nu op één kamer slapen. Nadat we onze bedden helemaal goed hadden geïnstalleerd op mijn kamer, hebben we onze tas voor het weekend vast ingepakt, want we gaan, jawel op SAFARI, op zoek naar ‘the Big Five’!
Afgelopen weekend hadden we een tripje gepland naar Murchison Falls, samen met 12 van de andere studenten vanuit Eye4Africa en twee nederlandse studenten van het ICU Guesthouse. Deze trip hadden we geboekt via Grassrootz, een organisatie die is opgezet door een Nederlander, tevens de oprichter van het ICU Guesthouse. Om 8 uur zouden Evi en ik vrijdag ochtend opgehaald worden voor aan de grote weg bij ons dorpje, want dit ligt namelijk op de route richting Murchison, waar we heen gingen. De rest, behalve Tim en Sjors die in Lira verblijven, zou vanaf het ICU guesthouse vertrekken. Echter werden we, toen we net 5 passen buiten de deur hadden gedaan, gebeld door Vera. Ze waren vanuit het ICU Guesthouse nog niet vertrokken met de twee busjes, omdat eentje er nog niet was. We besloten maar weer terug naar het huisje te gaan en daar te wachten totdat Vera ons belde dat ze vertrokken. Het duurde maar langer en langer, typisch Afrikaans dachten wij weer, maar later bleek dat één van de chauffeurs, die al het geld bij zich had voor de trip, er gewoon tussenuit was gepiept! Dit was natuurlijk hartstikke balen en het duurde daarom ook zo lang, omdat er een andere chauffeur gebeld moest worden. Uiteindelijk vertrok het busje vanaf ICU om 11.15 in plaats van 07.15 en stapten wij rond kwart voor 12 ook in. Gelukkig is de chauffeur die de boel opgelicht had wel opgepakt.

Ondanks alle vertraging, zou onze planning niet in de soep lopen en de sfeer zat er goed in! Na een lange rit van ongeveer 2,5 uur kwamen we aan bij onze eerste stop: The Rhino Sanctuary, waar we een Rhino-tracking gingen doen. Deze witte neushoorns leven hier in een beschermd natuurgebied van 70 km2, waar ook nog andere beesten leven, omdat de witte neushoorns op uitsterven staan in Uganda. Ze worden dag en nacht in de gaten gehouden door ‘rangers’ en daardoor konden wij ook naar ze toe om ze te bekijken, spannend! Nadat we laarzen van 10 maten te groot – in mijn geval in ieder geval, omdat ik nogal kleine voetjes heb – hadden aangetrokken, werden we door de busjes in het gebied afgezet, vanaf waar we gingen lopen. Onze gids vertelde dat de neushoorns ‘in principe’ niet gevaarlijk zijn en dat als er iets gebeurde, hij dit snel in de gaten had. Mocht het zo zijn dat je toch op de één of andere manier in een benarde positie kwam ten opzichte van een neushoorn, moest je niet weg rennen, ook niet blijven staan, maar in een boom klimmen. Ik was dan ook wel opgelucht toen ik zag dat er in het gebied genoeg ‘beklimbare bomen’ stonden  . Het was echt super gaaf om de neushoorns van dichtbij te kunnen zien. Het gras was wel heel hoog, dus zag je hun neuzen en hoorns niet zo heel goed, maar het was echt onbeschrijfelijk om deze massale beesten echt in het wild te zien! Na een uur neushoorn Bella, haar kleintje Donna en de grote, dominante baas van de neushoorns Taleo te hebben gevolgd, gingen we (gelukkig zonder boomklimavonturen en slangenbeten) weer terug naar de busjes.

Na de lunch reden we nog eens ongeveer 2 uur hobbelend over een modder pad door The Middle of Nowhere heen, waar het leven van de mensen steeds primitiever leek te worden. Dit kon ook niet anders, want vanavond zouden we namelijk in ‘the village’ slapen in echte hutjes. Eenmaal aangekomen bij ‘Boomu Women’s Group’, waar we die nacht zouden verblijven, kregen we allemaal een hutje toegewezen. We zaten echt in the village en dit merkten we meteen: het was pikkedonker toen we aankwamen en we zagen overal al enge beestjes. Een beetje griezelig was het wel, maar ook super vet natuurlijk, je krijgt hierdoor het ultieme Afrika gevoel! Na het eten en gezellig babbelen, gingen Lauren, Evi en ik richting ons hutje. Ik heb, ondanks dat ik het gevoel had dat ik tussen de beesten sliep, toch goed geslapen! De volgende ochtend om 7 uur (toen de zon net op was, echt prachtig!) stond een village walk op het programma. Het was interessant om te zien hoe deze mensen leven en hier ook echt doorheen te lopen. Ik had soms echt het idee in een film te zitten over Afrika en dat het allemaal eigenlijk niet echt was, maar toch leven deze mensen echt zo, dat is een onwerkelijk idee, maar heel gaaf om te zien en mee te maken. Onze gids vertelde ons veel over het leven in the village en liet ons zien hoe deze mensen echt zelfvoorzienend leven en hoe ze al hun eigen eten zelf verbouwden en oogsten. Na de wandeling, ontbeten we en vertrokken we verder noordelijk richting de Murchison Falls.

Toen we op weg waren naar de watervallen, die uiteraard alleen door een hobbelig zandpad te bereiken zijn, voelde ik opeens een steek in mijn arm. Ik keek en zag dat er een vlieg op me zat die me had gestoken. Dit bleek een Tsee Tsee vlieg te zijn en die kunnen allerlei ziektes meedragen, oei.. Hopelijk hou ik er niks aan over. We deden op aanraden van onze gids alle ramen dicht om de beesten buiten te houden en besprayden onszelf met DEET. De watervallen waren adembenemend mooi. Wat een kracht heeft dat water, echt ongelofelijk! Ik dacht dat ik alles gezien had na het raften van vorige week, maar dit was echt extreem. Wel prachtig om te zien! Ook zag je door al het opspattende water en doordat het erg zonnig was, een regenboog door de vallei heen. Wauw, ik had nog nooit zoiets moois gezien! Ik heb echt genoten van het uitzicht op de top van de watervallen, waar we overigens ook werden ‘natgeregend’ doordat het water met zoveel kracht naar beneden klettert. Er zijn natuurlijk veel foto’s en filmpjes gemaakt (zie facebook voor foto’s!).

Na de watervallen, ging de reis verder richting de Nijl, waarover we een boottocht zouden gaan maken en misschien wel langs de kant wilde dieren zouden kunnen spotten, zoals krokodillen, nijlpaarden en olifanten. I kept my fingers crossed! Toen we bij de boot aankwamen, stapten we allemaal op het bovendek en alle meiden gingen meteen in de ‘zon stand’, dus in onze hempjes met de bandjes omlaag zodat onze schouders mooi konden bij bruinen. Heerlijk! Aan de overkant van de Nijl stapte onze gids op, een over enthousiaste man van rond de 50 geheel gehuld in een militairenpak. Hij was zo ontzettend enthousiast, leuk hoe iemand zo kan genieten van zijn werk, echt een geweldige kerel. Tijdens de heenreis richting de watervallen (we zouden ze nu vanaf het water gaan bewonderen), zagen we al gauw heel veel nijlpaarden in het water, en langs de kant ook een aantal waterbuffels. Ook zagen we een klein krokodilletje op een rots liggen. Het was erg warm die dag en de zon was fel, dus heb ik het zitten op het bovendek afgewisseld met even beneden afkoelen. Na een tijdje zagen we de watervallen al aankomen, nu zagen we ze van de andere kant. Dit was ook een erg mooi gezicht! De waterval lag bijna de hele tijd in de zon, dus dat was prachtig! Na veel mooie foto’s begonnen we aan de terugweg. We verwachtten nu eigenlijk niet meer zoveel bijzonders te zien, dus letten we niet meer echt op de omgeving. Totdat ik iemand ineens: Olifant Olifant hoorde schreeuwen, waarop ik me natuurlijk meteen naar de reling begaf om het beter te kunnen zien. Langs de kant stond één olifant heel rustig bij een boom te eten. Wauw wat zijn die beesten toch geweldig om te zien in het wild! Hij wapperde vrolijk met zijn oren en voor hem dreven steeds nijlpaarden langs, echt een super leuk gezicht. Na veel foto’s te hebben geschoten, was iedereen hier zo vol van, dat we alweer bij het beginpunt waren voordat we er erg in hadden. Hier stonden onze busjes al weer klaar voor ons, samen met een groot aantal nogal ondeugende bavianen. Deze beesten zijn totaal niet bang voor mensen en ze lopen overal tussen de mensen en de auto’s heen. Onze gids zei dat we snel de bus in moesten, omdat de bavianen er anders in zouden springen. Eenmaal in de bus werd het dak omhoog gehesen en konden we onze hoofdjes zo in de wind steken, geweldig!

Onderweg naar onze accommodatie voor die nacht, reden we door de savanne heen. Waauw wat een uitzicht! Je kon kilometers ver kijken over deze geweldige vlakte en ik voelde me helemaal alsof ik in de leeuwenkoning zat. De sfeer in onze bus zat er goed in en hier heerste dan ook helemaal het Hakuna Matata gevoel. Ook mochten we van onze chauffeur Paul op het dak van de bus zitten, waar aan de voor en achterkant een soort ‘bak’ was van metalen spijlen. Toen ik hierop zat kreeg ik écht het ultieme Afrika gevoel met prachtig uitzicht over de savanne, waar we doorheen sjeesden. De zon stond laag, wat zorgde voor een nog beter uitzicht. Ik ging helemaal op in het safari-gevoel en het voelde echt in één woord ge-wel-dig! Toen we net een paar honderd meter voor de uitgangspoort waren, stonden er twee olifanten op een aantal meter van het pad vandaan heel rustig achter een boom. Van dichtbij zagen deze dieren er nog massaler en overweldigender uit en ik had er uren naar kunnen kijken.. Echt zo geweldig om ze nu in het wild te zien, een apart idee dat zij hier gewoon leefden, in deze savanne. Wauw.

Ons geluk kon niet op, want toen we bij de accommodatie aankwamen, Fort Murchison, waar we die nacht zouden verblijven was ik even helemaal sprakeloos. Ten eerste werden we na deze lange, warme en vermoeiende dag verwelkomd met een heerlijk ijshanddoekje waarmee we ons lekker konden opfrissen. Toen ik verder liep naar het mooie terras en het handdoekje voor mijn gezicht weghaalde, kwam er onbeschrijfelijk adembenemend uitzicht tevoorschijn. Ik was helemaal stil. Mijn lichaam vulde zich met een gelukzalig gevoel en het enige wat ik kon doen was met mijn mond open staren naar wat ik zag. Een hele lieve man verwelkomde ons op het terras, waar we ook nog eens een heerlijk verfrissend welkomstdrankje kregen. Nadat hij het menu van die avond (4 gangen!!!) had uitgelicht, dacht ik dat het gewoon niet beter kon worden, totdat ik onze slaapplaats zag: een luxe tweepersoons tent onder een afdak en met een eigen terrasje, midden in een geweldig natuurgebied, met uitzicht waar je van kan dromen. Ik geloof dat ik me op dat moment de gelukkigste persoon op aarde voelde dat ik dit mocht meemaken en dat ik hier was, wauw wauw wauw..
Na een heerlijke douche te hebben genomen en het zweet van deze dag eraf te hebben gespoeld, ging ik samen met Evi richting het restaurant, waar we eerst op het dakterras een heerlijke Afrikaanse wijn namen. Dit wijntje smaakte helemaal volmaakt, op een volmaakte plek, na de volmaakte dag. Toen iedereen in het restaurant aangeschoven was aan de lange tafel die voor ons geweldig mooi gedekt was, konden we gaan genieten van het eten. En genieten deden we! Ik geloof dat ik die avond het lekkerste heb gegeten sinds dat ik hier ben. Mijn dag kon gewoon niet meer stuk! Na nog wat natafelen, voelde ik dat ik toch wel heel moe was, dus kroop ik, helemaal vol van geluk het heerlijke bedje in.

Op zondag ging om 05.10 de wekker. Midden in de nacht denk je, maar wij moesten om half 6 al aan het ontbijt zitten om daarna tijdens de zon opgang op weg te kunnen gaan naar onze safari. Het ontbijt was heerlijk en nadat iedereen klaar was voor vertrek, stapten we weer in het busje en liet ik onderweg mijn hoofd in de wind lekker wakker waaien. Toen we aankwamen in de savanne, kwam de zon net op en zagen we natuur ontwaken. De condens stond nog in het gras, maar werd al gauw weggesmolten door de warme opkomende ochtend zon. De bomen hadden geweldige kleuren in het licht van de net opgekomen zon en al gauw zagen we in de verte tegen het licht in de contouren van een lange nek boven het gras uitsteken, een giraffe! Dit was niet de enige giraffe die we zagen, want later konden we deze fascinerende beesten van heel dichtbij bekijken en fotograferen. Ook zagen we veel antilopen, wilde zwijnen, waterbuffels een aantal vogels en nijlpaarden. Ook stonden op een gegeven moment gewoon olifanten op ons pad, waardoor we ze bijna konden aanraken! Het is echt ongelofelijk hoe het voelt om zo dichtbij de wilde natuur te staan, je voelt je er op korte momenten echt één mee, en dat gevoel is gewoon niet te beschrijven.
Na de safari reden we meteen terug naar Kampala, waar Evi en ik rond 4 uur werden afgezet in Kawanda.

Na dit geweldige, onbeschrijfelijke, mooie, fascinerende, gelukkig makende, maar ook vermoeiende weekend kan ik vier dieren van ‘the Big Five’ afstrepen van mijn lijst, namelijk de neushoorn, de olifant, de waterbuffel en de giraffe. Nu blijft er nog ééntje over, namelijk de leeuw, die ik hopelijk voordat ik weer terugga naar Nederland nog te zien krijg in het wild!

Veel safari groetjes van Sita

xxx