Suesday, Soksabai?

Lieve lezers van mijn blog,

In het mooie Cambodja zijn er alweer bijna twee weken verstreken sinds mijn laatste bericht.. Ik wilde al eerder een blog typen maar ik kon er simpelweg de tijd niet voor vinden. De dagen vliegen hier voorbij, net zoals de heftige regenbuien, afgewisseld door vochtige warmte en blauwe luchten met veel zonneschijn (inclusief verbrande ledematen!). Ja, het regenseizoen is hier echt begonnen. Zo hadden we afgelopen maandag zo ongeveer een privezwembad voor (en deels in) het guesthouse.

Omdat er zoveel gebeurd is de laatste tijd, en ik jullie niet wil vervelen met een ellenlang verhaal, zal ik proberen enigszins kort te beschrijven hoe het hier is.. (lees: proberen, want ik ken mezelf met mijn altijd eeuwig lange verhalen, haha).

Ik ben inmiddels al aardig gesetteld in Siem Reap en het voelt steeds meer als mijn thuis. De dagen zijn gevuld met lesgeven en in mijn vrije tijd met lessen plannen en leuke dingen doen. Ik heb het erg naar mijn zin en ik voel me goed. Vorige week was ik wel een dag ziek thuisgebleven met een blaasontsteking maar gelukkig ben ik daar nu vanaf. Wel is de warmte nogsteeds iets waaraan mijn lichaam moet wennen en mijn darmen moeten wennen aan het eten, maar over het algemeen voel ik me erg goed. Ook ken ik inmiddels al aardig wat woordjes KHMER (zo noemen ze hun taal hier).. zo betekent de titel van dit verslag: hallo, hoe gaat het?

Na een introductie training in het eerste weekend, gegeven door Sarah, de vrijwilligerscoordinator van AboutAsia, die in het teken stond van TEFL (Teaching English as a Foreign Language) en een introductie van de cultuur, taal en geschiedenis van Cambodja, begonnen Helen (andere vrijwilligster van AboutAsia) en ik op dinsdag 30 september met lesgeven.

De school waar we lesgeven heet Smiling Hearts Association for Children en wordt gerund door Ally, de directrice, en verder helemaal door vrijwilligers. Het is een school die gratis Engelse les verzorgd voor de kinderen uit de buurt. De school is gebouwd van hout en bamboe en tussen de klassen zit niet meer dan een soort hekwerk. Je hoort en ziet dus alles wat er in de andere klassen gebeurd, wat soms erg lawaaierig kan zijn en lastiger om te communiceren. Toch heeft het ook wel iets.. Je moet echt creatief zijn in het lesgeven om het leuk en toch ook leerzaam te maken.

Op dit moment staat de school aan de andere kant van de weg (deze hebben ze een tijd terug gewoon even 'verplaatst', omdat het op de orginele plaats waar de school hoort te staan een nieuw (betonnen!!) schoolgebouw wordt gebouwd. Dit wordt gefinancierd door Australianen die zich erg betrokken voelden bij de school en graag hun bijdrage wilden leveren. Ze hopen dat er over een maand begonnen kan worden met lesgeven in het nieuwe gebouw.

We geven 5 dagen per week les. Op een schooldag geven we sochtends les van 9-11 uur en smiddags van 15-17 uur. Ofwel in de ochtend of middag gaan de kinderen naar de Cambodjaanse school en het andere dagdeel naar Smiling Hearts voor Engelse les. In de ochtend heb je dus elke dag dezelfde groep en smiddags ook. Ik geef les aan grade 2 en wat zijn het allemaal schatjes!! Het lesgeven was in het begin spannend maar je raakt al gauw gewend en ik merk dat ik er erg veel plezier in heb! Inmiddels ken ik ook alle namen al uit mn hoofd :) Wat best een opgave is omdat de namen hier niet echt dezelfde Jan en Piet zijn als in Nederland.

De dagen van het lesgeven zijn best wel vermoeiend, want naast het lesgeven zelf moet je ook tijd besteden aan het voorbereiden van de lessen. De kinderen in mijn klas willen super graag leren, en nieuwe woorden kennen ze al heel snel uit hun hoofd. Wat ze lastig vinden, is hele zinnen maken en de woorden in de juiste volgorde zetten. Dit komt omdat ze in hun eigen taal, het KHMER praten in woorden en zinsdelen. Als je bijvoorbeeld een cola wil bestellen zeggen ze hier: Som Coke(cola) Moi, wat letterlijk vertaald betekend: Please Coke One. Terwijl je in het Engels zegt: Can I have a coke, please?
Dat soort dingen zijn soms lastig uit te leggen omdat je hun taal niet spreekt.. Maar het maakt ook dat je creatief naar oplossingen moet zoeken zodat ze wel blijven leren.

Door dat zo te typen, bedenk ik me dat ik nog iets anders wil vertellen over het Cambodjaanse school systeem, wat zo corrupt is als de pest.. ik zal vertellen waarom. Ze zeggen hier namelijk dat school toegankelijk en gratis is voor alle kinderen, maar de kinderen moeten de docenten betalen voor alles: boeken, schriften, potloden, pennen, om mee te mogen doen met een examen, om hun examen nagekeken te laten worden, om over te mogen naar het volgende jaar. De kinderen die dus hele arme ouders hebben kunnen dus soms gewoon niet naar school en ook kunnen kinderen die een minder niveau hebben, maar waarvan de ouders wel veel geld hebben, gewoon fluitend door school kunnen door alles af te kopen. Daarnaast komen sommige docenten soms gewoon niet opdagen voor lessen en dat wordt gewoon allemaal getolereerd. Ze hoeven niet eens bevoegd te zijn om les te geven, zolang het maar lijkt alsof ze iets doen.. Ik stond echt met open mond naar dit verhaal te luisteren toen ik het voor het eerst hoorde en kon mijn oren bijna niet geloven. Ik had geen idee hiervan en ik ben blij dat ik nu weet hoet het zit.. Want dit verhaal maakt mij nog gemotiveerder om deze kinderen iets te leren..

Op dit moment mogen we geen fotos maken van de kinderen, dat willen ze het liefst zo min mogelijk omdat er zoveel omloop in vrijwilligers is (wat ik heel goed begrijp), maar als ik wegga mag ik wel wat fotos maken met de kids. Tot nu toe kan ik wel wat fotos van de school en mijn lokaal op facebook zetten om een sfeerimpressie te geven.

In de weekenden, tussen de middag en in de avonden ben ik vrij en breng ik tijd door met uit eten gaan, zwemmen, zonnebaden, de stad bekijken en uitgaan, samen met de andere vrijwilligers. Ik ga vooral veel om met Shiv, ook vrijwilligster op Smiling Hearts, en via haarheb ik ook een aantal Cambodjaanse mensen van onze leeftijd leren kennen en met hun zijn we dit weekend naar het zwembad en uitgeweest. Het is erg leuk om op die manier echt te ervaren hoe het leven hier voor de lokalen is en niet alleen altijd maar met westerse mensen omringd te zijn (dat kan ik thuis al genoeg)! Ze zijn allemaal echt super aardig en open, en ik verbaas me er over hoe goed hun Engels is, wat sommigen zichzelf hebben aangeleerd door TV, films en internet.

Het is hier nu bijna half 3, wat betekend dat ik weer bijna naar school moet. Ik zou echt een heel boekwerk kunnen schrijven over wat ik hier allemaal meemaak, hoor en doe, maar helaas moet ik jullie dat verschuldigd blijven tot de volgende keer. Het is trouwens toch een lang vehaal geworden, sorry daarvoor, haha. Hopelijk vonden jullie het wel leuk om te lezen.

Heel veel liefs uit Cambodja, tot gauw!

XXX Sita